خبر خوب اینه که شما توانایی تغییر افکارتون رو دارید. اینکه خوشبختی رو در آغوش بگیرید یا زانوی غم بغل کنید، بستگی به خواست خود شما داره. شما می‌تونید روی ذهن‌تون کار کنید تا دیگه بازی سرتون درنیاره و عذاب‌تون نده. کافیه کمی صبر و پشتکار داشته و راهش رو بلد باشید.

کتاب: زندگی دومت زمانی آغاز می‌شود که می‌فهمی یک زندگی بیشتر نداری (ص ۲۲)
نویسنده: رافائل ژیوردانو
ترجمه: زیور ایزدپناه
ناشر: بنگاه ترجمه و نشر کتاب پارسه (۱۳۹۸)​

بیشتر اتفاق‌هایی که توی زندگی برامون پیش می‌یاد به چیزی که اون بالا می‌گذره بستگی داره، توی سرتون. نیروی ذهن، همیشه می‌تونه شما رو غافلگیر کنه! تصورش رو هم نمی‌تونید بکنید که چقدر فکرتون روی واقعیت‌های زندگی‌تون تاثیر داره… این تقریبا شبیه همون پدیده‌ایه که افلاطون در افسانه غارش توصیف می‌کنه: «انسان‌ها که در غاری به غل‌وزنجیر کشیده شده‌اند برداشت نادرستی از حقیقت دارند، زیرا از آن چیزی نمی‌دانند مگر سایه‌های نامتناسبی از اشیا که آتشی در پشت‌شان آن‌ها را روی دیوار بازتاب می‌دهد».

کتاب: زندگی دومت زمانی آغاز می‌شود که می‌فهمی یک زندگی بیشتر نداری (ص ۲۱)
نویسنده: رافائل ژیوردانو
ترجمه: زیور ایزدپناه
ناشر: بنگاه ترجمه و نشر کتاب پارسه (۱۳۹۸)

متاسفانه توی مدرسه‌ها یادمون نمی‌دند که چه‌جوری از ظرفیت‌ها و توانایی‌هامون برای خوشحال کردن خودمون استفاده کنیم. با این‌حال این کار راه‌های خودش رو داره. می‌شه پول پارو کنی و خیلی بدبخت باشی، یا برعکس؛ دارایی ناچیزی داشته باشی و بهتر از هر کسی بلد باشی از زندگی‌ت لذت ببری. میزان ظرفیتِ زندگی، مثل خمیری وَرز داده می‌شه و روزبه‌روز بیشتر پُف می‌کنه، فقط کافیه نظام ارزش‌هات رو بازبینی کنی و به نگرشت به زندگی و پیشامدهای اون، جان دوباره ببخشی.

کتاب: زندگی دومت زمانی آغاز می‌شود که می‌فهمی یک زندگی بیشتر نداری (ص ۲۰)
نویسنده: رافائل ژیوردانو
ترجمه: زیور ایزدپناه
ناشر: بنگاه ترجمه و نشر کتاب پارسه (۱۳۹۸)

عمری که بی عشق بگذرد، بیهوده گذشته. نپرس که آیا باید در پی عشق الهی باشم یا عشق مجازی، عشق زمینی یا عشق آسمانی، یا عشق جسمانی؟ از تفاوت‌ها تفاوت می‌زاید. حال آن‌که به هیچ متمم و صفتی نیاز ندارد عشق. خود به تنهایی دنیایی است عشق. یا درست در میانش هستی، در آتشش، یا بیرونش هستی، در حسرتش.

کتاب: ملت عشق (ص ۵۰۸)
نویسنده: الیف شافاک
ترجمه: ارسلان فصیحی
ناشر: ققنوس (۱۳۹۸)​

حتی اگر نقطه‌ها مدام عوض شوند، کل همان است. به جای دزدی که از این دنیا می‌رود، دزدی دیگر به دنیا می‌آید. جای هر انسان درستکاری را انسانی درستکار می‌گیرد. کل هیچ‌گاه دچار خلل نمی‌شود، همه چیز سر جایش می‌ماند، در مرکزش… هیچ چیز هم از امروز تا فردا به یک شکل نمی‌ماند، تغییر می‌کند.

به جای هر صوفی‌ای که می‌میرد، صوفی‌ای دیگر می‌زاید.

کتاب: ملت عشق (ص ۵۰۰)
نویسنده: الیف شافاک
ترجمه: ارسلان فصیحی
ناشر: ققنوس (۱۳۹۸)

کائنات آهنگی کامل و نظامی حساس دارد. قطعات و نقطه‌ها مدام عوض می‌شود. اسم‌ها و مقام‌ها نو می‌شود. انسان هر حرفی که بزند، هر ضرری که برساند، به سوی خودش برمی‌گردد. حال آن‌که انسان این را نمی‌داند؛ ماهر است در به سختی افکندن خود. همیشه دیگران را مسئول ناکامی‌هایش می‌داند. جزئیات پاک می‌شوند و از نو کشیده می‌شوند. اما دایره ثابت می‌ماند.

کتاب: ملت عشق (ص ۵۰۰)
نویسنده: الیف شافاک
ترجمه: ارسلان فصیحی
ناشر: ققنوس (۱۳۹۸)

انسانی که به موفقیت خو کرده، گمان می‌کند تا ابد مظفر و ثروتمند می‌ماند. و همه شکست‌خوردگان گمان می‌کنند تا آخر عمر کمر راست نخواهند کرد. حال آن‌که هر دو در اشتباهند. در این دنیای فانی باد به سرعت جهت عوض می‌کند. غم و شادی، پیروزی و شکست، هیچ کدام ماندگار نیستند. جز صورت نامرئی پروردگار، همه چیز همیشه در حال تغییر است.

کتاب: ملت عشق (ص ۴۹۹)
نویسنده: الیف شافاک
ترجمه: ارسلان فصیحی
ناشر: ققنوس (۱۳۹۸)​

برای عوض کردن زندگیمان، برای تغییر دادن خودمان هیچ‌گاه دیر نیست. هر چند سال که داشته باشیم، هر گونه که زندگی کرده باشیم، هر اتفاقی که از سر گذرانده باشیم، باز هم نو شدن ممکن است.

حتی اگر یک روزمان درست مثل روز قبلش باشد، باید افسوس بخوریم. باید در هر لحظه و در هر نفسی نو شد. برای رسیدن به زندگیِ نو باید پیش از مرگ مُرد.

کتاب: ملت عشق (ص ۴۹۰)
نویسنده: الیف شافاک
ترجمه: ارسلان فصیحی
ناشر: ققنوس (۱۳۹۸)​

ساعتی دقیق‌تر از ساعت خدا نیست. آن‌قدر دقیق است که در سایه‌اش همه چیز سر موقعش اتفاق می‌افتد. نه یک ثانیه زودتر، نه یک ثانیه دیرتر. برای هر انسانی یک زمانِ عاشق شدن هست، یک زمانِ مردن.

کتاب: ملت عشق (ص ۴۸۵)
نویسنده: الیف شافاک
ترجمه: ارسلان فصیحی
ناشر: ققنوس (۱۳۹۸)​

از حیله و دسیسه نترس. اگر کسانی دامی برایت بگسترانند تا صدمه‌ای به تو بزنند، خدا هم برای آنان دام می‌گسترد. چاه‌کن اول خودش ته چاه است. این نظام بر جزا استوار است. نه یک ذره خیر بی‌جزا می‌ماند، نه یک ذره شر.

تا او نخواهد برگی از درخت نمی‌افتد. فقط به این ایمان بیاور.

کتاب: ملت عشق (ص ۴۸۲)
نویسنده: الیف شافاک
ترجمه: ارسلان فصیحی
ناشر: ققنوس (۱۳۹۸)​